Ημέρες ορειβασίας

Ημέρες ορειβασίας

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΟΧΩΡΑ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ !

Tα αχόρταγα λόμπι της ενέργειας δεν έχουν εγκαταλείψει το σχέδιο τους για την εκτροπή του Αχελώου, το διακομματικό έργο – προϊόν της πολιτικής φλυαρίας των κομμάτων και των μεταπολιτευτικών εκλογικών περιπετειών. Αφού συνειδητοί πολίτες από τη Μεσοχώρα, την Αιτωλοακαρνανία, όλη την Ελλάδα αντιστέκονται σθεναρά, επί δεκαετίες, στην λεηλασία ενός πολύτιμου δημόσιου φυσικού αγαθού, όπως το νερό, αφού το Συμβούλιο της Επικρατείας απορρίπτει τους περιβαλλοντικούς όρους για την εκτροπή, αφού και οι αγρότες της Θεσσαλίας αντιλαμβάνονται ότι τα νερά του Αχελώου χρησιμοποιούνται ως το ιδανικό ψεύδος ώστε να τους αρπάξουν την ψήφο, επιχειρούν να περάσουν με κάθε τρόπο τη μερική εκτροπή του ποταμού. Του Ασπροπόταμου όπως τον λένε στην Μεσοχώρα Τρικάλων, η οποία απειλείται με κατακλυσμό εξαιτίας του κατασκευασμένου γιγάντιου φράγματος των 150 μ.

Σοφία Νικολαΐδου: Ἡ ση­μα­δε­μέ­νη

Στα '77 ἁλώνιζε τὴ Ρόδο. Ὁ πιὸ λιμ­πι­στε­ρὸς γκό­με­νος. Κα­μά­κι, ἀ­π' τὰ δε­κα­πέν­τε του, δέ­κα χρό­νια με­τὰ ἤ­τα­νε μά­στο­ρας. Ὁ Γιαν­νοῦ­τσος μὲ τ' ὄ­νο­μα. Πρό­σω­πο σπα­θί, σῶ­μα γιὰ κρε­βά­τι. Βόλ­τα­ρε μα­κρύ­κα­νος. Σκέ­λια ἀ­νοι­χτά, που­κά­μι­σο ξε­κούμ­πω­το στὸ στέρ­νο. Νὰ κα­λεῖ ἡ σκο­τει­νὴ ἀγ­κα­λιά. Λέ­γαν πὼς τὰ φι­λιά του σα­ϊτεῦ­αν στὸ σταυ­ρό, βα­ρά­γαν στὸ μυα­λό, λω­λαί­να­νε. Ὅ­ποι­α ἤ­θε­λε τὴν εἶ­χε.

       Θέ­ρος τοῦ '79 ζε­μα­τι­στό, χο­χλά­ζα­νε τὰ σώ­μα­τα μὲς στὰ ζου­μιά τους. Παν­τρεύ­τη­κε μιὰ ζά­πλου­τη σου­η­δέ­ζα καλ­λο­νή. Ἕ­να μή­να ἔ­σερ­νε γύ­ρω της μουγ­κρί­ζον­τας. Ὥ­σπου τοῦ πα­ρα­δό­θη­κε. Σά­στι­σε ὁ πα­τέ­ρας της σὰν εἶ­δε τὸ γαμ­πρό του. Τώ­ρα τί κά­νου­νε μ' αὐ­τόν, ἀ­να­λο­γί­ζον­ταν ἀ­μή­χα­να. Τὸ ἐρ­γο­στά­σιο ἀ­πο­κλεί­ον­ταν. Ἔ­μοια­ζε μπουρ­λο­τι­έ­ρης. Δὲν ἦ­ταν γιὰ γρα­βά­τα κι ἀ­φεν­τι­λί­κι. Τοῦ ἄ­νοι­ξε στὴ Ρό­δο φαρ­μα­κεῖ­ο. Σπου­δαῖ­ο, δὲν εἶ­χε δεύ­τε­ρό του στὰ Δω­δε­κά­νη­σα. Ντρε­πό­σουν νὰ πα­τή­σεις. Ὁ Γι­αν­νοῦ­τσος σου­λα­τσά­ρι­ζε στὴ χώ­ρα μὲ Ρὸλς-Ρό­ις. Θυ­μοῦν­ται οἱ πα­λιοὶ ἀ­κό­μα.
       Ἡ νύ­φη ἔ­μει­νε στὸ ζό­φο τοῦ Βορ­ρᾶ. Νά 'ρ­θει στὰ συγ­κα­λά της, νὰ χω­ρί­σει. Τοῦ '­κα­νε κό­ρη. Μιὰ ξω­θιά. Τοῦ '­φε­ρε τὸ παι­δά­κι στὴν Ἑλ­λά­δα, νὰ τὸ δεῖ. Καὶ νὰ τοῦ πεῖ τὰ ἄλ­λα. Νὰ κα­νο­νί­σουν τὸ δι­α­ζύ­γιο σὰν φί­λοι, ἔ­λε­γε. Σφίγ­γον­τας τὴ μι­κρὴ στὴν ἀγ­κα­λιά της. Νὰ μὴν τοὺς ξα­να­δεῖ, νὰ κά­νει τὴ ζω­ή του. Ἄ­κου­γε αὐ­τὸς ἀ­μί­λη­τος. Ἀ­πό­το­μα. Ἁρ­πά­ζει τὸ παι­δὶ ἀ­π' τὸν κόρ­φο της. Τὸ κα­να­κεύ­ει μιὰ στα­λί­τσα μό­νο. Τρα­βά­ει τὸ σου­γιὰ ποὺ κου­βα­νοῦ­σε πάν­τα γιὰ ἀν­τρι­λί­κι καὶ χα­ρά­ζει τὸ ζυ­μω­τὸ μπρα­τσά­κι. Τρέ­ξα­νε αἵ­μα­τα, ἔ­σκου­ξε ἡ μι­κρή. Ἡ ἄλ­λη κοι­τοῦ­σε. Αὐ­τὸς μι­λοῦ­σε μό­νος του. Φτοῦ σου, κο­πέ­λα μου. Γυ­ναι­κά­ρα σὰν καὶ τὴ μά­να σου θὰ γε­νεῖς. Φτοῦ σου, κού­κλα μου. Σὰν καὶ σέ­να κα­μιά. Φτά­νει νὰ μὴ σὲ κοι­μη­θῶ. Νὰ σὲ γνω­ρί­σω ἀ­π' τὸ ση­μά­δι.

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Stand-up comedy Ελληνοαγγλιστί....

Στις 6, 7 και 8 Νοεμβρίου, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, δύο σπουδαίοι κωμικοί, ο Alistair Barrie και ο Γιώργος Χατζηπαύλου ενώνουν τις δυνάμεις τους σε τρεις μοναδικές παραστάσεις.

Ο Alistair Barrie είναι ένας από τους κορυφαίους Άγγλους κωμικούς και μέλος του θρυλικού Comedy Store. Στις παραστάσεις που έγιναν, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, για το Stand up for U της UNICEF, η εγγλέζικη προφορά του είναι τόσο καθαρή που παρακολουθείς αβίαστα και χωρίς κανένα πρόβλημα τα όσα καταμαρτυρά για την αγγλική κοινωνία, όλα όσα σχολιάζει για τη σχέση Ελλήνων και Άγγλων και το πόσο υπέροχα διαφορετική είναι η χώρα μας για έναν ξένο.
Ο Γιώργος Χατζηπαύλου, έρχεται με τη νέα του παράσταση, με τίτλο, Σχεδόν σαράντα. Νέα κείμενα, νέες ιδέες και ανανεωμένη θεματολογία. Αναλύει όλα τα στάδια στη ζωή ενός άντρα αλλά και τη σχέση του με το άλλο φύλο, τη σημερινή εποχή και όλα τα παράξενα που βλέπουμε και βιώνουμε γύρω μας. Μετά τις sold out εμφανίσεις του, σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς στο Ίδρυμα Κακογιάννη, αποτελεί εγγύηση για ένα αξέχαστο  βράδυ..

Ορίζοντας Γεγονότων : Ομαδική έκθεση φωτογραφίας

Ο Ορίζοντας Γεγονότων παρουσιάζει την ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ των συμμετεχόντων του σεμιναρίου που πραγματοποιήθηκε στο χώρο μας από την φωτογράφο Κατερίνα Σταθοπούλου.
Εγκαίνια: Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015 στις 19.30
Διάρκεια έκθεσης: 2 Οκτωβρίου έως 14 Οκτωβρίου 2015
Ώρες Λειτουργίας: 18.30 έως 22.00
Ορίζοντας Γεγονότων, Κεραμεικού 88, Αθήνα

Συμμετέχουν:
Τζένη Καπερνάρου
Ολγα Παπαδάκη
Δημήτρης Ντούμας
Χριστίνα Νάστου
Ιωάννα Τσάκαλου
Επιμέλεια έκθεσης: Κατερίνα Σταθοπούλου

Ποητικό αναλόγιο "Το κοράκι" του Edgar Alan Poe


Διαβάζει ο ηθοποιός Στέργιος Ιωάννου
Παρασκευή 2 και Σαββάτο 3 Οκτώμβρη στις 10 μμ.

Δη­μή­τρης Κα­λο­κύ­ρης: Γε­ω­γρα­φι­κὰ


Στὸν Εὐ­γέ­νιο Ἀ­ρα­νί­σκι
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ αὐ­τὴ ἡ φρά­ση· οὔ­τε κὰν πῶς ἀρ­χί­ζει μπο­ρῶ νὰ πῶ. Ὑ­πῆρ­χε κά­ποι­ος συγ­γε­νὴς ποὺ ἔ­φυ­γε με­τὰ τὸν πό­λε­μο καὶ δι­α­τη­ροῦ­σε ἑ­στι­α­τό­ριο μ' ἑλ­λη­νο­πρε­πῆ φα­γη­τὰ καὶ ἀ­να­το­λί­τι­κες συν­τα­γὲς κον­τὰ στὸ κέν­τρο τῆς πα­λιᾶς πό­λης τοῦ Βε­λι­γρα­δί­ου. Ἀ­πέ­κτη­σε τέσ­σε­ρα παι­διὰ μὲ μιὰ ἀ­ει­κί­νη­τη Κρο­ά­τισ­σα καὶ ἐ­πρό­κει­το νὰ παν­τρέ­ψει τὴ με­γά­λη του κό­ρη κεῖ­νες τὶς μέ­ρες «ἐ­ναν­τί­ον ἑ­νὸς ἐ­πι­στή­μο­να», μᾶς ἔ­γρα­φε λα­κω­νι­κὰ —ποὺ ἀ­πο­δεί­χθη­κε ὄν­τως σπου­δαῖ­ος χη­μι­κὸς στὶς πλα­στι­κὲς ὕ­λες ἀρ­γό­τε­ρα— καὶ πα­ρα­κα­λοῦ­σε νὰ πα­ρευ­ρε­θοῦ­με σύσ­σω­μοι στοὺς γά­μους.
        Ξε­κι­νή­σα­με σι­δη­ρο­δρο­μι­κῶς, ἀ­πό­γευ­μα, ἀρ­χὲς Ἀ­πρι­λί­ου τοῦ '67, μὲ τὰ ἁρ­μό­ζον­τα δῶ­ρα καὶ μὲ τρό­φι­μα σπα­νί­ζον­τα τό­τε στὰ μέ­ρη ἐ­κεῖ­να, ὅ­πως κα­φέ­δες, ζά­χα­ρη καὶ ἰ­δι­ό­τρο­πα ζυ­μα­ρι­κά. Ἐ­γὼ δι­έ­τρι­βα στὰ λε­ξι­κὰ πε­ρι­χα­ρής, δι­α­νύ­ον­τας τὴν πα­ρα­λή­γου­σα δια­ύγεια τῆς ἐ­φη­βεί­ας καὶ ση­μεί­ω­να το­πο­θε­σί­ες καὶ ὀ­νό­μα­τα. Βε­λι­γρά­δι: Λευ­κό­πο­λις, Ἄλ­βα Γραι­κι­κή. Ἰλ­λυ­ριοί: Χαρ­βά­ται. Πο­λι­τεῖ­ες: Σίρ­μιον, Σχίμ­πε­νικ, Τευ­θρώ­νη.
        Μᾶς πε­ρί­με­ναν πε­ρι­χα­ρεῖς στὸ σταθ­μό. Τὰ παι­διὰ μι­λοῦ­σαν τὰ ἑλ­λη­νι­κὰ σὰν ἀ­πὸ ὄ­νει­ρο, μὲ γέ­λια καὶ χει­ρο­νο­μί­ες μᾶλ­λον, πα­ρὰ λέ­ξεις. Πάν­τως, συ­νο­πτι­κά, κα­τα­λα­βαί­να­με. Τὰ νο­ή­μα­τα δὲν ἦ­ταν ἰ­δι­αι­τέ­ρως πο­λύ­πλο­κα. Προ­πό­σεις, χει­ρα­ψί­ες, συ­στά­σεις. Ὁ γά­μος ἦ­ταν με­γα­λο­πρε­πὴς ὡς συ­νή­θως, μὲ βα­θύ­φω­νους ψαλ­μω­δοὺς καὶ ἐ­πάρ­γυ­ρα σκεύ­η.
        Ἀρ­γό­τε­ρα, στὸ τρα­πέ­ζι, κα­θό­μουν δί­πλα σ' ἕ­ναν ξά­δελ­φο τοῦ γαμ­προῦ ποὺ μι­λοῦ­σε γαλ­λι­κὰ καὶ σχε­δὸν κου­βεν­τι­ά­ζα­με. Ἦ­ταν ἀ­ρι­στε­ρό­χει­ρας πο­λι­τι­κὰ καὶ ἐρ­γα­ζό­ταν ὡς σχε­δια­στὴς σὲ ἑ­βδο­μα­δια­ία ἐ­φη­με­ρί­δα. Φι­λο­τε­χνοῦ­σε σκί­τσα, γε­λοι­ο­γρα­φί­ες καὶ σταυ­ρό­λε­ξα. Θὰ ἔ­φευ­γε τὸν Μά­ι­ο τοῦ '68 γιὰ νὰ σπου­δά­σει κοι­νω­νι­ο­λο­γί­α στὸ Πα­ρί­σι. Μὲ πλη­ρο­φό­ρη­σε, με­τα­ξὺ ἄλ­λων, ὅ­τι πρὶν λί­γες μέ­ρες, τὰ νε­ρὰ τῶν πο­τα­μῶν εἶ­χαν χα­μη­λώ­σει καὶ στὴ συμ­βο­λὴ τοῦ Δού­να­βη μὲ τὸν Σά­βο, στὴν καρ­διὰ τῆς πό­λης σχε­δόν, ἀ­πο­κα­λύ­φθη­καν μέ­σα ἀ­πὸ συ­στά­δες ὑ­δρό­βι­ων φυ­τῶν με­ρι­κὲς νη­σί­δες, φαι­νό­με­νο μᾶλ­λον σπά­νιο, σκό­πευ­ε δὲ νὰ τὶς ἐ­πι­σκε­φθεῖ τὴν ἐ­παύ­ριο, πρὶν ἀ­νε­βοῦν καὶ πά­λι τὰ νε­ρά, καὶ νὰ ἰ­χνο­γρα­φή­σει τοὺς τό­πους. Δὲν δυ­σκο­λεύ­τη­κα νὰ δη­λώ­σω ἐν­θου­σια­σμὸ καὶ νὰ ἐ­πι­δι­ώ­ξω τὴ συμ­με­το­χή μου στὴν ἐ­πι­χεί­ρη­ση.

VW : Όταν ο «καθώς πρέπει» καπιταλισμός γίνεται φύλλο και φτερό…

Διαστάσεις χιονοστιβάδας παίρνει το σκάνδαλο με το παραποιημένο λογισμικό των κινητήρων diesel της VW, το οποίο μειώνει τους εκπεμπόμενους ρύπους κατά τη διάρκεια των εργαστηριακών μετρήσεων ώστε αυτοί να καλύπτουν τις προδιαγραφές. Σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Bild am Sonntag, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Οχημάτων της Γερμανίας (Kraftfahrt-Bundesamt), ζήτησε από την VW να παρουσιάσει ως τις 7 Οκτωβρίου το σχέδιό της για την απάλειψη του παράτυπου λογισμικού από τους κινητήρες και τον τρόπο με τον οποίο αυτοί θα καλύπτουν κανονικά τις προδιαγραφές ρύπων. Σε αντίθετη περίπτωση, θα άρει την έγκριση τύπου με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ταξινομηθούν τα συγκεκριμένα μοντέλα. Στο ίδιο δημοσίευμα η εφημερίδα υποστηρίζει ότι η κατασκευάστρια εταιρεία των αντιρρυπαντικών συστημάτων της VW, η επίσης γερμανική Bosch, είχε προειδοποιήσει από το 2007 ότι το συγκεκριμένο λογισμικό ήταν παράνομο και μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο για δοκιμαστικούς λόγους και όχι σε αυτοκίνητα προς πώληση.

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Γιάννη Σχίζα : O “Κήπος μου- αφήγημα πολεοδομικών προθέσεων»


Εκδήλωση(Ομιλίες +προβολή) την Πέμπτη, 1 Οκτωβρίου 2015, 7.30μμ, στον εξωτερικό χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου ΦΛΟΙΣΒΟΣ (Λεωφόρος Ποσειδώνος)

Η περιαστική Αττική των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών είναι πολύ κοντά με αυτό που ο Σαββόπουλος  χαρακτηρίζει  σε ένα στίχο του  ως «ασυνάρτητη επαρχία» :  Η δόμηση είναι «ατάκτως ερριμμένη» στο χώρο, οι δρόμοι είναι λασπωμένοι ή σκονισμένοι  ανάλογα με  την εποχή, οι συγκοινωνίες  είναι προβληματικές, οι αλάνες πεδία απόθεσης   αποβλήτων. Όμως  πλάϊ σε  αυτό το σκηνικό   υπάρχει το ήπιο ηχοτοπίο,  υπάρχει ο μαγικός   έναστρος ουρανός,  το μικροπεριβάλλον των εύοσμων φυτών, οι κήποι  και η  μικρή αγροτική οικονομία μιας υβριδικής ζωής  : Ζωής  που  δεν είναι   χωριό ή  πόλη, αλλά  κάτι και από τα δυο…

Το μικρό αυτό πόνημα  επιχειρεί έναν αντίλογο στη νοσταλγία, χρησιμοποιώντας τα ίδια τα υλικά της –παλιές εικόνες και  καταστάσεις ζωής . Επιχειρεί να αποφύγει τον εξωραϊσμό αυτών που πέρασαν  αλλά και την αποθέωση αυτών που έρχονται ή μπορούν να έλθουν. Επιχειρεί να προβάλλει  μια σύνθεση παρελθόντος και μέλλοντος, με ποιότητα ζωής και πλουραλισμό. Κι ακόμη να επικαιροποιήσει  το «ανατρεπτικό» ερώτημα : Μήπως περνούσαμε καλύτερα όταν περνούσαμε χειρότερα;

Το βιβλίο παρουσιάζεται για άλλη μια φορά, δίνοντας νέες αφορμές για μια συζήτηση εφόλης της πολεοδομικής ύλης. 

Στην εκδήλωση της 1ης Οκτωβρίου συζητούν  με τον συγγραφέα οι Γιώργος Παπαγιαννόπουλος (Αρχιτέκτονας) και Κώστας Κρεμμύδας, εκδότης και ποιητής, ενώ προβάλλονται όψεις αστικών περιοχών  …..



Ἀμάντα Μιχαλοπούλου: Ἐ­λά­φια στὰ δά­ση

ΚΟΙΜΗΘΗΚΑΜΕ στὸ αὐ­το­κί­νη­το, ὁ ἀ­δερ­φός μου κι ἐ­γώ. Εἶ­χα γεί­ρει στὸν ὦ­μο του κα­θὼς τραμ­πα­λι­ζό­μα­σταν στὸ χω­μα­τό­δρο­μο. Ξε­κι­νή­σα­με ἀ­πό­γευ­μα ἀ­πὸ τὰ πε­ρί­χω­ρα τῆς Καρ­λσρού­ης, δι­α­σχί­σα­με πό­λεις καὶ χω­ριά. Προ­ο­ρι­σμός μας ἦ­ταν ἕ­να ἑ­στι­α­τό­ριο με­τὰ τὰ γαλ­λι­κὰ σύ­νο­ρα. Ὁ ἀ­έ­ρας μύ­ρι­ζε κο­πριά. Οἱ κου­ρε­μέ­νοι θά­μνοι τοῦ κτή­μα­τος ἰ­ρί­δι­ζαν στὸ φεγ­γα­ρό­φω­το. Ἕ­νας πύρ­γος μὲ φω­τι­σμέ­να πα­ρά­θυ­ρα δι­α­κρι­νό­ταν στὸ βά­θος.
       Οἱ οἰ­κο­δε­σπό­τες μας συμ­με­τεῖ­χαν σ' ἕ­να πρό­γραμ­μα ἀν­ταλ­λα­γῶν μὲ τὴ Γερ­μα­νι­κὴ Σχο­λὴ Ἀ­θη­νῶν. Μᾶς φι­λο­ξε­νοῦ­σαν μιὰ ἑ­βδο­μά­δα, ὅ­πως φι­λο­ξε­νή­σα­με κι ἐ­μεῖς τὰ παι­διά τους. Τὰ γερ­μα­νά­κια εἶ­χαν ἐν­τυ­πω­σια­στεῖ ἀ­πὸ τὴ φι­λο­ξε­νί­α. Μι­λοῦ­σαν καὶ ξα­να­μι­λοῦ­σαν στοὺς γο­νεῖς τους γιὰ τὴν Ὀ­λυμ­πί­α, τὶς Μυ­κῆ­νες, τὴν Κό­ριν­θο, γιὰ τὴν ἀ­νά­βα­σή μας στὸ βρά­χο τῆς Ἀ­κρό­πο­λης, τὶς ἐ­ξό­δους μας σὲ τα­βέρ­νες καὶ τὴ βρα­διὰ πα­ρα­δο­σια­κῆς μου­σι­κῆς στὸ Ἠ­ρώ­δει­ο. Οἱ Γερ­μα­νοὶ ἤ­θε­λαν νὰ ἀν­τα­πο­δώ­σουν. Τὸ πρῶ­το κι­ό­λας βρά­δυ ἐ­πι­σκε­φθή­κα­με τὸ ἑ­στι­α­τό­ριο στὸν πύρ­γο. Ἦ­ταν ξα­κου­στὸ γιὰ τὸν ἀ­στα­κὸ θερ­μι­δόρ, τὸ ἐ­λά­φι του καὶ τὰ βα­τρα­χο­πό­δα­ρα. Ὅ­πως ὅ­λα τα ἑ­στι­α­τό­ρια τῶν συ­νό­ρων, εἶ­χε ἐ­πη­ρε­α­στεῖ ἀ­πὸ τὶς κου­ζί­νες καὶ τῶν δύ­ο χω­ρῶν. Εἶ­χε κι ἕ­να ἀ­στέ­ρι τοῦ Ὁ­δη­γοῦ Μι­σε­λέν.
       Ὁ ἀ­δερ­φός μου ἐν­δι­α­φε­ρό­ταν γιὰ τὶς πε­ρί­ερ­γες γεύ­σεις. Ἐ­γὼ πά­λι ὄ­χι. Ἤ­μουν δε­κα­τεσ­σά­ρων ἐ­τῶν, τρε­φό­μουν ἀ­πο­κλει­στι­κὰ μὲ μπι­φτέ­κια καί, μα­κα­ρό­νια. Μό­λις πα­τή­σα­με τὸ πό­δι μας στὸ γαλ­λι­κὸ ἔ­δα­φος, ἀ­πο­φά­σι­σα ὅ­τι ἐ­κεῖ, στὸν πύρ­γο, θὰ δο­κι­μά­σω κά­τι και­νούρ­γιο.
       Στὴν εἴ­σο­δο πῆ­ραν τὰ παλ­τά μας. Τὰ γερ­μα­νά­κια —δὲ θυ­μᾶ­μαι πιὰ τὰ ὀ­νό­μα­τά τους— ἤ­ξε­ραν πῶς ἀ­κρι­βῶς νὰ φερ­θοῦν. Τοὺς μι­μη­θή­κα­με. Δι­α­σχί­σα­με ἕ­ναν στε­νὸ δι­ά­δρο­μο ἐ­πεν­δε­δυ­μέ­νο μὲ βα­ρὺ ξύ­λο. Μᾶς ὁ­δή­γη­σαν σὲ μιὰ αἴ­θου­σα με­γά­λη καὶ γι­ορ­τι­νή. Ὅ­λοι ἐ­κεῖ μέ­σα ἔ­δει­χναν χα­ρού­με­νοι. Μπρο­στά μας, ὑ­πὸ τὸ φῶς τῶν κε­ρι­ῶν, παι­ζό­ταν μιὰ ὄ­πε­ρα χω­ρὶς μου­σι­κή. «Μα­κά­ρι νὰ ζού­σα­με πάν­τα ἔ­τσι», ψι­θύ­ρι­σα στὸν ἀ­δερ­φό μου. Ἕ­σφι­ξε τὴν πα­λά­μη μου στὴ δι­κή του. Τοῦ ἄ­ρε­σαν οἱ πο­λυ­τέ­λει­ες ὅ­σο καὶ σ' ἐ­μέ­να. Ἡ Εὐ­ρώ­πη ἦ­ταν ἀ­κό­μα εὐ­σε­βὴς πό­θος μου­σεί­ων, λι­βα­δι­ῶν, ἄ­γνω­στων φα­γη­τῶν.
       Ὁ χα­μη­λὸς φω­τι­σμὸς ἔ­δι­νε στὰ τρι­αν­τά­φυλ­λα τοῦ τρα­πε­ζιοῦ μας ὄ­ψη γλυ­πτῶν. Τὰ σερ­βί­τσια ἦ­ταν πολ­λὰ καὶ πε­ρί­τε­χνα το­πο­θε­τη­μέ­να γύ­ρω ἀ­πὸ τὰ πιά­τα. Κα­θό­μα­σταν σὲ μπερ­ζέ­ρες. Ἡ πλά­τη τους κα­τέ­λη­γε σὲ δυ­ὸ βε­λού­δι­να φτε­ρὰ κι ἔ­πρε­πε νὰ γεί­ρεις μπρο­στὰ γιὰ νὰ δεῖς τί συ­νέ­βαι­νε στὸν ἔ­ξω κό­σμο, πέ­ρα ἀ­πὸ τὸ κά­θι­σμα. Δὲν ἤ­ξε­ρα ἂν προ­τι­μοῦ­σα τὴν ἀ­πο­μό­νω­ση ἢ τὴν ἐ­πα­φὴ μὲ τοὺς ἄλ­λους. Ἦ­ταν ὄ­μορ­φα: οἱ σερ­βι­τό­ροι κι­νοῦν­ταν μὲ χά­ρη ἀ­νά­με­σα στὰ τρα­πέ­ζια. Οἱ θα­μῶ­νες μι­λοῦ­σαν χα­μη­λό­φω­να ὑ­ψώ­νον­τας τὰ πο­τή­ρια τους.
       Μᾶς πρό­σφε­ραν κρεμ­μυ­δό­πι­τα, ἁ­πα­λὴ σὰν γλύ­κι­σμα. Ἀ­νά­με­σα στὸ πρῶ­το καὶ στὸ δεύ­τε­ρο πιά­το ἔ­φε­ραν —ἀ­κό­μα καὶ σ' ἐ­μᾶς τὰ παι­διά— μι­κρὰ πο­τή­ρια μὲ μοῦ­στο. Ὁ ἀ­δερ­φός μου πα­ρήγ­γει­λε ἀ­στα­κὸ θερ­μι­δόρ, ἐ­γὼ ἐ­λά­φι μὲ κου­λὶ μού­ρων καὶ ψη­τὸ ἀ­χλά­δι. Δὲν εἶ­χα ξα­να­φά­ει τί­πο­τα τό­σο νό­στι­μο. Ἔ­πρε­πε, σκέ­φτη­κα, ἔ­πρε­πε νὰ δο­κι­μά­ζω πό­τε πό­τε κά­τι και­νούρ­γιο. Νὰ μὴ φο­βᾶ­μαι τό­σο.
       Οἱ ὑ­πό­λοι­ποι ἐ­ξυ­μνοῦ­σαν τὴ σπε­σι­α­λι­τὲ τοῦ ἑ­στι­α­το­ρί­ου, τὰ βα­τρα­χο­πό­δα­ρα. Ἔ­πλε­αν στὴ σάλ­τσα σὰν πνιγ­μέ­να μπου­τά­κια κο­τό­που­λου. Ἀρ­νή­θη­κα νὰ δο­κι­μά­σω. Ὑ­πῆρ­χε ἕ­να ση­μεῖ­ο πέ­ρα ἀ­πὸ τὸ ὁ­ποῖ­ο δὲ γι­νό­ταν νὰ προ­χω­ρή­σω. Μοῦ ἦ­ταν ἀ­δύ­να­τον νὰ φά­ω ζῶ­α ποὺ δι­α­τη­ροῦ­σαν τὸ σχῆ­μα τοὺς (κο­τό­που­λα ἢ ὁ­λό­κλη­ρα ψά­ρια). Τοὺς ἐ­ξή­γη­σα τὴ θε­ω­ρί­α μου γιὰ τὸ κε­φά­λι, γιὰ τὸ σχῆ­μα τοῦ ζώ­ου – πῶς ἔ­κα­νε τὸ θά­να­το χει­ρο­πια­στὸ καὶ ἀ­νάρ­μο­στο.

Για την Ελευθερία των Σπόρων


Μοναστηράκι, 10 Οκτωβρίου 2015 και ώρα 13:00
Oι οµάδες σποροφύλαξης της Αττικής, στο πλαίσιο του 15ήµερου διεθνών δράσεων για την Ελευθερία των Σπόρων, σας καλούν σε µία δράση ενηµέρωσης για
τη σηµασία της διατήρησης των παραδοσιακών σπόρων και της διάδοσης της αστικής καλλιέργειας.
Μας ενώνει η αγάπη και η φροντίδα µας για το σπόρο: το σπόρο ως πηγή ζωής και ως κοινό αγαθό και όχι ως πατενταρισµένο προϊόν προς εµπορική εκµετάλλευση.
Για µας ο σπόρος είναι ζωή, αυτάρκεια, ελευθερία, ανεξαρτησία αλλά και χαρά, γιορτή, απόλαυση γεύσεων και αρωµάτων.
Μαθαίνοντας να κρατάµε σπόρους, κρατάµε στα χέρια µας τη ζωή και τη µοιράζουµε απλόχερα σε όσους και όσες την αγαπούν.
Κατανοώντας τη σπουδαιότητα του σπόρου, διατηρούµε παραδοσιακές ποικιλίες διατροφικών φυτών που έχουν δοκιµαστεί µε επιτυχία από παλιότερες γενιές κι έχουν φτάσει σε µας από χέρι σε χέρι κι από παππούδες, γιαγιάδες, γονείς και φίλους ή φίλες µε µεράκι. Τους έχουµε καλλιεργήσει στα µπαλκόνια, τις ταράτσες και τους κήπους µας και τους µοιραζόµαστε µαζί σας µε χαρά, αλλά και µε µία ευχή: να βρουν καλό τόπο και χώµα να φυτρώσουν. Ευελπιστούµε ότι θα µπορέσετε να χαρείτε τους καρπούς της φροντίδας σας και θα µοιραστείτε το σπόρο τους µε τα παιδιά, τους φίλους και τις φίλες σας.

Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου : Εἴ­μα­στε μεῖς, Ἑλ­λά­δα, τὰ παι­διά σου


ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ τὰ σχο­λεῖ­α ἦ­ταν κλει­στά. Τὰ εἴ­χα­νε κλεί­σει, οἱ Βούλ­γα­ροι στὴν προ­σπά­θειά τους ν' ἀ­φελ­λη­νί­σουν τὴν πε­ρι­ο­χή μας, κα­θὼς τὴν εἶ­χαν προ­σαρ­τή­σει στὸ βα­σί­λει­ό τους. Ὅ­ταν τὸν Σε­πτέμ­βρη τοῦ 1944 ὁ ΕΛΑΣ μπῆ­κε στὴν πό­λη, σχε­δὸν ὕ­στε­ρα ἀ­πὸ ἕ­ναν μή­να, ἄ­νοι­ξαν καὶ πά­λι τὰ σχο­λεῖ­α μας. Ἦ­ταν ἡ πε­ρί­ο­δος τῆς Λα­ο­κρα­τί­ας.
       Οἱ αἴ­θου­σες ἦ­ταν πα­γω­μέ­νες καὶ τὰ τζά­μια στὰ πα­ρά­θυ­ρα σπα­σμέ­να. Ἐ­λά­χι­στα θρα­νί­α εἶ­χαν δι­α­σω­θεῖ ἀ­πὸ τοὺς Γερ­μα­νούς, ποὺ εἶ­χαν με­τα­τρέ­ψει τὸ σχο­λεῖ­ο σὲ στρα­τώ­να. Ἔ­τσι, μὲ τὴν προ­τρο­πὴ τοῦ δα­σκά­λου μας, ἦ­ταν ἕ­νας γεί­το­νάς μας φοι­τη­τὴς τῆς Νο­μι­κῆς, δώ­σα­με τὰ θρα­νί­α στὰ κο­ρί­τσια κι ἐ­μεῖς τ' ἀ­γό­ρια κα­θό­μα­σταν πά­νω σε κού­τσου­ρα, ποὺ εἴ­χα­με κου­βα­λή­σει ἀ­π' τὸ βου­νὸ κι ἀ­πὸ τοὺς δι­ά­φο­ρους κή­πους. Γιὰ νὰ γρά­φου­με εἴ­χα­με ἕ­να πα­λιὸ σα­νί­δι πά­νω στὰ γό­να­τά μας· ἐ­κεῖ ἀ­κουμ­πού­σα­με τὰ χαρ­τιὰ ἢ τὴν πλά­κα μας, γιὰ νὰ χα­ράσ­σου­με τὶς πρῶ­τες μας προ­τά­σεις. Ὁ δά­σκα­λος μᾶς ἐμ­ψύ­χω­νε: «Τὰ πράγ­μα­τα δὲν θὰ ἦ­ταν γιὰ πάν­τα ἔ­τσι δύ­σκο­λα, σύν­το­μα θ' ἀλ­λά­ζα­νε.»

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Κὶμ Μουνζό (Quim Monzó) Ἡ Μοναρχία



ΟΛΑ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ χά­ρη σὲ κεῖ­νο τὸ γο­βά­κι ποὺ ἔ­χα­σε ὅ­ταν ἔ­πρε­πε νὰ φύ­γει βι­α­στι­κὰ ἀ­πὸ τὸ χο­ρὸ για­τί στὶς δώ­δε­κα λύ­νον­ταν τὰ μά­για, τὸ φου­στά­νι γι­νό­ταν πά­λι κου­ρέ­λια, ἡ ἅ­μα­ξα ἔ­παυ­ε νὰ εἶ­ναι ἅ­μα­ξα καὶ γι­νό­ταν πά­λι κο­λο­κύ­θα, τὰ ἄ­λο­γα πον­τί­κια, καὶ οὕ­τω κα­θε­ξῆς. Πάν­τα τῆς φαι­νό­ταν ἀ­ξι­ο­θαύ­μα­στο πῶς μό­νο σὲ ἐ­κεί­νη ταί­ρια­ζε τὸ γο­βά­κι τέ­λεια, δι­ό­τι τὸ πό­δι της (νού­με­ρο 36) δὲν εἶ­ναι κα­θό­λου ἀ­συ­νή­θι­στο καὶ ἄλ­λες κο­πέ­λες στὴ χώ­ρα θὰ εἶ­χαν τὸ ἴ­διο νού­με­ρο. Ἀ­κό­μη θυ­μᾶ­ται τὸ ξαφ­νι­α­σμέ­νο πρό­σω­πο τῶν δύ­ο ἑ­τε­ρο­θα­λῶν ἀ­δερ­φῶν της, ὅ­ταν εἶ­δαν ὅ­τι ἐ­κεί­νη ἦ­ταν ποὺ παν­τρευ­ό­ταν μὲ τὸν πρίγ­κι­πα καὶ ποὺ (με­ρι­κὰ χρό­νια ἀρ­γό­τε­ρα, ὅ­ταν οἱ βα­σι­λιά­δες πέ­θα­ναν) γι­νό­ταν ἡ νέ­α βα­σί­λισ­σα.
       Ὁ βα­σι­λιὰς ὑ­πῆρ­ξε ἕ­νας σύ­ζυ­γος στορ­γι­κὸς καὶ θερ­μός. Εἶ­χαν μιὰ ὀ­νει­ρε­μέ­νη ζω­ὴ μέ­χρι τὴν ἡ­μέ­ρα ποὺ ἀ­να­κά­λυ­ψε, στὸ βα­σι­λι­κὸ που­κά­μι­σο, ἕ­να ση­μά­δι ἀ­πὸ κρα­γιόν. Ἡ γῆ γκρε­μί­στη­κε κά­τω ἀ­πὸ τὰ πό­δια της. Τί τα­ρα­χή! Πῶς ἔ­πρε­πε νὰ ἀν­τι­δρά­σει, ἐ­κεί­νη, ποὺ πάν­τα συμ­πε­ρι­φε­ρό­ταν μὲ εἰ­λι­κρί­νεια καὶ χω­ρὶς κα­κί­α, ποὺ εἶ­ναι ἡ ἀ­ρε­τὴ προ­σω­πο­ποι­η­μέ­νη;
       Ὅ­τι ὁ βα­σι­λιὰς εἶ­χε μί­α ἐ­ρω­μέ­νη ἦ­ταν σί­γου­ρο. Ἕ­να ση­μά­δι ἀ­πὸ κρα­γιὸν στὸ που­κά­μι­σο πάν­τα ἦ­ταν μί­α ξε­κά­θα­ρη ἀ­πό­δει­ξη μοι­χεί­ας. Ποιά μπο­ρεῖ νὰ εἶ­ναι, ἡ ἐ­ρω­μέ­νη τοῦ συ­ζύ­γου της; Πρέ­πει νὰ τοῦ πεῖ ὅ­τι τὸ ἀ­να­κά­λυ­ψε ἢ κα­λύ­τε­ρα νὰ προ­σποι­η­θεῖ, ὅ­πως ξέ­ρει ὅ­τι εἶ­ναι ἡ πα­ρά­δο­ση γιὰ τὶς βα­σί­λισ­σες, σὲ τέ­τοι­ες πε­ρι­πτώ­σεις, γιὰ νὰ μὴ θέ­σουν σὲ κίν­δυ­νο τὸ θε­σμὸ τῆς μο­ναρ­χί­ας; Καὶ για­τί ἔ­ψα­ξε γιὰ ἐ­ρω­μέ­νη, ὁ βα­σι­λιάς; Εἶ­ναι ποὺ δὲν τὸν ἱ­κα­νο­ποι­εῖ ἀρ­κε­τὰ ἐ­κεί­νη; Ἴ­σως ἐ­πει­δὴ ἀρ­νεῖ­ται πρα­κτι­κὲς ποὺ θε­ω­ρεῖ δι­ε­στραμ­μέ­νες (σο­δο­μι­σμὸ καὶ χρυ­σὴ βρο­χή, κα­τὰ βά­ση) ὁ σύ­ζυ­γός της τὶς ἀ­να­ζη­τεῖ ἐ­κτὸς σπι­τιοῦ;

Αρχιπέλαγος : Μια πρότυπη ωκεανογραφική άσκηση

Στόχος της άσκησης είναι η δημιουργία χρονοσειράς επιστημονικών δεδομένων για το μοναδικό φυσικό πλούτο του Αιγαίου, η οποία είναι απαραίτητη για την εφαρμογή δράσεων προστασίας του.
Αξιοσημείωτο αποτέλεσμα της σταθερής και μακροχρόνιας συνεργασίας  με το Βρετανικό Πανεπιστήμιο, είναι η καθιέρωση αυτής της ωκεανογραφικής άσκησης ως υποχρεωτικό μάθημα για όλους τους τελειόφοιτους Θαλάσσιας Γεωγραφίας, με απαραίτητη τη φυσική τους παρουσία κάθε χρόνο στο αν. Αιγαίο. Παράλληλα φοιτητές και ερευνητές από το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο συμμετέχουν και σε άλλες ερευνητικές δράσεις του Αρχιπελάγους στο Αιγαίο καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Στον υγρότοπο της Βραυρώνας


Ἠ­λί­ας Κουτσοῦκος: Ὁ ὅλ­μος μέ­σα στὸ τσί­που­ρο



     
     
     

TOΥΣ ΕΧΩ ΦΕΡΕΙ μιὰ ντα­μι­τζά­να τσί­που­ρο ἠ­πει­ρώ­τι­κο καὶ τὰ δυ­ὸ γε­ρόν­τια ἔ­χουν τρε­λα­θεῖ. Κά­θε με­ση­μέ­ρι, μιὰ βδο­μά­δα τώ­ρα, τοὺς κά­νω κου­δού­νια. Ὁ πα­τέ­ρας μου συν­τα­ξι­οῦ­χος τῆς Βα­σι­λι­κῆς Χω­ρο­φυ­λα­κῆς —ὅ­πως ἰ­σχυ­ρί­ζε­ται γιὰ τὸ «βα­σι­λι­κῆς» σα­ράν­τα χρό­νια με­τὰ τὴν κα­τάρ­γη­ση τοῦ τί­τλου της— κι ὁ κολ­λη­τός του πιὰ Βα­σί­λης Κλη­μαν­τή­ρας, ἀ­πὸ μι­κρὰ παι­διὰ μα­ζὶ καὶ χώ­ρια στὸν Ἐμ­φύ­λιο...
       Ὁ πα­τέ­ρας μου ἀ­πέ­ναν­τι ἀ­π' τὸν Βα­σί­λη στὶς μά­χες τῆς Ἀν­δρί­τσαι­νας, τῆς Δη­μη­τσά­νας, τῶν Πι­ε­ρί­ων. Χρό­νια ἐ­χθροὶ ποὺ δὲν μι­λοῦ­σαν με­τα­ξύ τους καὶ τώ­ρα, στὰ ὀ­γδόν­τα τους, κολ­λη­τοὶ κά­θε μέ­ρα.
       Ὅ­ταν βλέ­πω πὼς ἔ­χουν ξε­πε­ρά­σει τὰ γρά­δα τους, ἀρ­χί­ζω τὸ ψη­στή­ρι. Θέ­λω νὰ δῶ —για­τί εἶ­μαι τυ­χε­ρὸς ποὺ τοὺς βλέ­πω μα­ζὶ— πό­σες ἀ­λή­θει­ες βγά­ζει τὸ τσί­που­ρο, ἀ­λή­θει­ες ποὺ θά '­ταν δι­α­τρι­βὴ γιὰ σύγ­χρο­νο ἱ­στο­ρι­κό. Τέ­τοι­α τύ­χη οὔ­τε ὁ κα­λύ­τε­ρος ἐ­ρευ­νη­τὴς δὲν ἔ­χει.
       «Ἄν­τε, ἀ­κό­μα ἕ­να γιὰ τὸν ἀ­γώ­να», λέ­ω τοῦ μπάρ­μπα-Βα­σί­λη καὶ τοῦ γε­μί­ζω τὸ πο­τη­ρά­κι του, ἐ­νῶ ὁ πα­τέ­ρας μου μὲ τὴ θο­λού­ρα τοῦ ἀλ­κο­ο­λι­κοῦ συμ­πλη­ρώ­νει:
       «Ναί, ναί, βά­λ' του νὰ μᾶς πεῖ τὸ κουμ­μού­νι πό­σους ξε­πά­στρε­ψε μὲ τοὺς συ­να­γω­νι­στές του...»
       «Ἄχ, ρὲ Τζί­μη, ἄχ, ρὲ Τζί­μη», μο­νο­λο­γεῖ ὁ φί­λος του ὁ Βα­σί­λης Κλη­μαν­τή­ρας, ὁ κα­πε­τὰν Φώ­της τοῦ Ἐμ­φυ­λί­ου, «τὴν γλύ­τω­σες στὶς μά­χες, τὴν γλυ­τώ­σα­με μα­ζί, τί τὰ θὲς τώ­ρα, νά '­μα­στε κα­λὰ νὰ πί­νου­με τὸ τσι­που­ρά­κι μας, νά '­ναι κα­λὰ ὁ Λι­α­κού­λης σου ποὺ μᾶς τὸ '­φε­ρε, νά '­ναι κα­λὰ τὸ παι­δί!».
       Σκέ­φτο­μαι πὼς εἶ­ναι ἡ κα­τάλ­λη­λη στιγ­μὴ νὰ μά­θω γιὰ τὴ μά­χη στὰ Πι­έ­ρι­α, ὅ­που ὁ κα­πε­τὰν Γι­ώ­της (Χα­ρί­λα­ος Φλω­ρά­κης) ξε­πά­στρε­ψε μὲ ἕ­ναν ὅλ­μο ὅ­λους τοὺς ἀ­ξι­ω­μα­τι­κοὺς τῆς πρώ­της μοί­ρας κα­τα­δρο­μῶν, ἕ­να ἀ­πὸ τὰ καί­ρια χτυ­πή­μα­τα τῶν ἀν­ταρ­τῶν στὴν καρ­διὰ τῆς φη­μι­σμέ­νης μο­νά­δας κρού­σης τοῦ ἐ­θνι­κοῦ στρα­τοῦ.

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Πειραγμένα αυτοκίνητα, ιστιοπλοίκά και ΑΠΕ


ΠΗΓΗ : 




Tώρα που οι πάντες έχουν μάθει για το λογισμικό που μείωνε τις εκπομπές των ντηζελοκινητήρων της VW, όταν ήταν να περάσουν εξετάσεις,
Σχετικά : http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/09/o_24.html

 θα σας πω ότι σκάνδαλο-ξεσκάνδαλο, είναι μικρό και ασήμαντο πταίσμα μπροστά στα άλλα κόλπα των Γερμανών και της Πράσινης Απάτης που προωθούν.

Πρώτα από όλα μου αρέσουν μια χαρά τα VW (και τα Audi), και εάν είχα λεφτά, και εάν αγόραζα αυτοκίνητο, θα έπαιρνα ένα VW Golf (ή ένα Audi A3) με ντηζελοκινητήρα TDI 1,6 λίτρων.   Εμφανισιακά μου αρέσουν περισσότερο από άλλα παρεμφερή, δεν με νοιάζουν οι εκπομπές, (όλοι μιλάνε για CO2, δηλαδή κατανάλωση καυσίμων, ελάχιστοι ξέρουν τα NOx -- αυτά, σε αντίθεση με το CO2 είναι πραγματικοί ρύποι!), με νοιάζουν τα τέλη κυκλοφορίας και ο Δακτύλιος.  Φυσικά και με νοιάζει η "ιπποδύναμη", αν και στην Ελλάδα είναι μάλλον υποκατάστατο για φαλλικές ανεπάρκειες ή άλλα συμπλέγματα και 1,6 λίτρα είναι υπεραρκετά για τους δρόμους μας.

Αυτό που έκανε η VW στις ΗΠΑ είναι απάτη, που την βοηθούσε να πουλάει αυτοκίνητα. Το γιατί της την έπεσαν είναι άλλο θέμα.

Eυρωγιορτή πουλιών, 3-4 Οκτωβρίου

Εκατομμύρια μεταναστευτικά πουλιά ταξιδεύουν αυτήν την περίοδο από την Ευρώπη προς τις περιοχές που θα περάσουν το χειμώνα στην Αφρική. Η BirdLife International και ο εταίρος της στην Ελλάδα, η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, μας προσκαλούν να ανακαλύψουμε τον υπέροχο κόσμο της μετανάστευσης μέσα από τις εκδηλώσεις της Ευρωπαϊκής Γιορτής των Πουλιών (Eurobirdwatch 15) στις 3 και 4 Οκτωβρίου 2015.
Στόχος της Ευρωπαϊκής Γιορτής των Πουλιών είναι η προώθηση της ευαισθητοποίησης για το αξιοθαύμαστο ταξίδι της μετανάστευσης αλλά και των αναγκών των μεταναστευτικών πουλιών στους τόπους αναπαραγωγής, τα μεταναστευτικά περάσματα και τις περιοχές διαχείμασης τους στη Μεσόγειο και την Αφρική.

Πρόσφατη μελέτη της BirdLife International και των εταίρων της αποδεικνύει ότι 25 εκατομμύρια μεταναστευτικά πουλιά θανατώνονται παράνομα κάθε χρόνο στις χώρες της Μεσογείου. Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 6η θέση στη δεκάδα των χωρών με τα υψηλότερα ποσοστά παράνομης θανάτωσης πουλιών, με την εκτίμηση ότι θανατώνονται παράνομα στη χώρα μας κατά μέσο όρο 704.000 πουλιά κάθε χρόνο. Τα μεταναστευτικά πουλιά αφού ξεπεράσουν τον κίνδυνο παράνομης θανάτωσης αλλά και το μεγάλο φυσικό εμπόδιο της θάλασσας της Μεσογείου, έχουν να διασχίσουν και την αφιλόξενη έρημο Σαχάρα και μάλιστα δύο φορές το χρόνο. Γι’ αυτό η BirdLife International και οι εταίροι της έχουν θέσει ως υψηλή προτεραιότητα την καταπολέμηση της παράνομης θανάτωσης των πουλιών, είτε αυτή γίνεται με όπλα, είτε με παγίδευση με ξόβεργες, δίχτυα, ηχομιμητικές συσκευές, δηλητηριασμένα δολώματα ή άλλους τρόπους.

Ένα ρεύμα ενάντια στον «καθαρισμό» (ή εκκαθάριση...)ρεμάτων ….


Οι  ακόλουθοι  φορείς 

Ø  Δασαμάρι S.O.S.
Ø  Δασοπροστασία Παπάγου-Χολαργού
Ø  Δημοτική Κίνηση Μέτωπο Ψηλά
Ø  Εξωραϊστικός Σύλλογος Νηρέας Ραφήνας
Ø  Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Ø  Οικολογικός Πολιτιστικός Σύλλογος Χαϊδαρίου
Ø  Οικολόγοι Ριζοσπάστες
Ø  Συντονιστική Γραμματεία της Περιφερειακής Οργάνωσης Αττικής των Οικολόγων Πράσινων
Ø  Φίλοι της Φύσης / Naturefriends Greece
Ø  Green it up again
επισημαίνουν σχετικά με την κακοδιαχείριση των ρεμάτων : 

«Στα μέσα του καλοκαιριού η Περιφέρεια Αττικής προκήρυξε διαγωνισμό για τον καθαρισμό των ρεμάτων της Δυτικής-Ανατολικής Αττικής και του Κεντρικού-Βόρειου-Δυτικού-Νότιου τομέα Αθήνας με τρεις διακηρύξεις ηλεκτρονικών δημοπρασιών υπό τον Κωδικό 45246410-0 του Κοινού Λεξιλογίου Δημοσίων Συμβάσεων (Common Procurement Vocabulary Code) με προϋπολογισμό 1.000.000€ κάθε μία. Η Περιφέρεια στη διακήρυξη έχει παντελώς αγνοήσει και αδικαιολόγητα παραλείψει την εφαρμογή βασικών νομικών διατάξεων όπως το ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο σχετικά με τα ρέματα (ρόλος και προστασία τους) καθώς και την αντιμετώπιση πλημμυρών.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Μά­νος Καλ­πα­δά­κης : Ἡ Πόρ­τα



ΠΑΙΔΕΥΟΤΑΝ τί θὰ γί­νει: Να­πο­λέ­ων; Ἀ­ϊν­στά­ιν; Δη­μο­σθέ­νης; Γκαῖ­τε; Βε­νι­ζέ­λος; Ξαφ­νι­κὰ μπαί­νει τὸ ἀ­φεν­τι­κὸ ἀ­πει­λη­τι­κό: «Τσα­κί­σου νὰ σκου­πί­σεις!» Τί ὄ­μορ­φο ποὺ εἶ­ναι τὸ πάρ­κο τοῦ Ἁ­γί­ου Ἀν­τρέ­α στὰ Πα­τή­σια... Θὰ πε­τά­ξου­με, Μυρ­τώ, στὴ μα­κρι­νή, ἐ­ρη­μι­κὴ πα­ρα­λί­α τῆς Ἀ­νά­φης νὰ τε­λει­ώ­σου­με τὸν πύρ­γο ποὺ ἀρ­χί­σα­με; Μὴν ξε­χά­σω τὸ συν­δι­κα­λι­στι­κό μου κα­θῆ­κον: «Ἡ Ἕ­νω­ση Ἀρ­τερ­γα­τῶν σᾶς προ­σκα­λεῖ τὴ Δευ­τέ­ρα 15:30 στὴν αἴ­θου­σα τοῦ κι­νη­μα­το­γρά­φου Κεν­τρι­κόν μὲ θέ­μα τὶς δί­και­ες δι­εκ­δι­κή­σεις τοῦ κλά­δου μας».
       Τί ἔρ­γο ἔ­χει σή­με­ρα ἡ τη­λε­ό­ρα­ση; Δι­ά­λειμ­μα: κλε­φτὸ τσι­γα­ρά­κι. Καὶ μα­τιὰ στὸ δρό­μο. Μά­να, για­τί μὲ τα­λαι­πω­ρεῖς μὲ τὴν γκρί­νια σου; Σή­με­ρα παίρ­νον­ται κρί­σι­μες γιὰ τὴν ἐρ­γα­τιὰ ἀ­πο­φά­σεις. Δὲν σᾶς ξε­τρε­λαί­νουν οἱ καμ­πυ­λω­τὲς ὑ­πάρ­ξεις ποὺ κυ­κλο­φο­ροῦν μὲ τὶς σκι­στὲς φοῦ­στες καὶ τὸ ἀρ­γὸ βά­δι­σμα;
       Ἂς προ­χω­ρή­σω στὸ μο­να­χι­κὸ δρό­μο. Ν' ἀ­νοί­ξω τὴ μι­­σά­νοι­χτη πόρ­τα ποὺ προ­βάλ­λει μπρο­στά μου; Εἶ­ναι, αὐ­τὴ ἡ Πόρ­τα; Τὴν ἀ­νοί­γω δι­ά­πλα­τα, γε­μί­ζω φῶς, κλαί­ω, γε­λά­ω. Ναί, εἶ­ναι αὐ­τὴ ἡ Πόρ­τα. Τοὺς βλέ­πω ὅ­λους τώ­ρα. Καὶ ὅ­λα. Καὶ σέ­να. Καὶ σέ­να. Καὶ σέ­να. Εἶ­μαι κον­τά σας, εἶ­μαι δί­πλα σας. Εἶ­μαι πά­νω ἀ­π' αὐ­τά. Ἀρ­κεῖ μιὰ φο­ρὰ νὰ δεῖς τοῦ­το τὸ φῶς γιὰ νὰ σφρα­γι­στεῖ ἀ­νε­ξί­τη­λα ἡ ζω­ή σου – κι ἂν ἀ­κό­μη πρό­κει­ται νὰ τὴν πε­ρά­σεις στὰ κά­τερ­γα ἢ στὰ κα­τά­βα­θα τῆς γῆς ἢ στὴν κό­λα­ση τοῦ πο­λέ­μου.
       Τὸ ρο­λό­ι τοῦ Ἁ­γί­ου Δη­μη­τρί­ου χτυ­πά­ει ἕν­τε­κα. Θὰ προ­λά­βει τὸ ἀ­σθε­νο­φό­ρο νὰ με­τα­φέ­ρει ἔγ­και­ρα στῶν Πρώ­των Βο­η­θει­ῶν τὸν Χρη­στί­δη μὲ τὸ ἔμ­φραγ­μα;
       Κα­θὼς ξε­φουρ­νί­ζει τὰ ἄ­σπρα φραν­τζο­λά­κια καὶ τὶς ζε­στὲς κου­λοῦ­ρες, χα­μο­γε­λά­ει...

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Μονόλογοι συγγραφέων

Συμμετέχουν με ανέκδοτα κείμενά τους οι συγγραφείς: Έρικα Αθανασίου, Τζούλια Γκανάσου, Νατάσα Ζαχαροπούλου, Σοφία Κολοτούρου, Ασημίνα Ξηρογιάννη, Δανάη Παπουτσή, Έλενα Πολυγένη, Μαρία Σούμπερτ, Ελένη Τζατζιμάκη, Ελένη Φουρνάρου, Γιώργος Γώτης, Γιώργος Δουατζής, Νίκος Ερηνάκης, Γιώργος Κατσέλης, Γιώργος Λίλλης, Διονύσης Μαρίνος, Γιώργος Μπλάνας, Κωνσταντίνος Μπούρας, Τόλης Νικηφόρου, Γιάννης Παπαγιάννης
Γιατί γράφουμε; Ποιες επιρροές έχουμε δεχτεί που μάς καθόρισαν ή μάς στιγμάτισαν; Είναι η πορεία μας αυτή που είχαμε ονειρευτεί ή σχεδιάσει, ή για αλλού ξεκινήσαμε και αλλού βρεθήκαμε;

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Φεστιβάλ Τεχνών : OPEN SEPTEMBER 4



Ο Πολυχώρος VAULT διοργανώνει το 4ο OPEN SEPTEMBER, από 25 Σεπτεμβρίου εώς 4 Οκτωβρίου. .
Πάνω από 250 καλλιτέχνες γίνονται οικοδεσπότες του Πολυχώρου VAULT και υποδέχονται το φιλότεχνο κοινό, παρουσιάζοντας Θεατρικές, Χορευτικές και Μουσικές παραστάσεις, Μουσικές βραδιές, Παραστάσεις για παιδιά, Εικαστικές Εγκαταστάσεις, Εκθέσεις Ζωγραφικής, Γλυπτικής, Φωτογραφίας, Κολάζ, Κοσμήματος και Κατασκευών, Ενδυμάτων από ξύλο,Video Art, Video Εγκαταστάσεις, Installation, Ταινίες Μικρού Μήκους, Performances, Παρουσιάσεις Βιβλίων, Ποιητικές βραδιές, Ανοιχτά Σεμινάρια Χορογραφίας, Αφρικάνικου Χορού, Παρασκευής Σαπουνιού, Street Art Live, Bodypainting live, δημιουργώντας έναν πυρήνα πολιτισμού που θα περιλαμβάνει όλες τις μορφές τέχνης.

To “Open September 4”
 είναι ένα Φεστιβάλ που στόχο του έχει την προώθηση της τέχνης και ειδικότερα της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας και που απευθύνεται σε όλους τους καλλιτέχνες και δημιουργούς κάθε ηλικίας, δίνοντας τους βήμα, να αναδείξουν τη δουλειά τους, να προβάλουν  μηνύματα , να συνεργαστούν με άλλους καλλιτέχνες, να γνωρίσουν φορείς και κοινότητες, να ανταλλάξουν απόψεις και ιδέες, μέσα από την συνύπαρξη τους στον ίδιο χώρο

Γενική είσοδος για όλες τις εκδηλώσεις (ανά ημέρα) : 3 ευρώ (με μπύρα, κρασί, αναψυκτικό, χυμό ή καφέ)

Υπεύθυνος/ Διοργανωτής του Φεστιβάλ Open September : Μάνος Αντωνιάδης (6951832070) για οτιδήποτε χρειαστείτε
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: BrainCo / Κατερίνα Γεωργίου (6971808692) 

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

To Παρίσι χωρίς αυτοκίνητα, δηλαδή λίγο πιο πάνω από την τελειότητα…



Ο Σάμουελ Τζόνσον, Άγγλος λόγιος του 18ου αιώνα, έλεγε ότι όποιος βαριέται το Λονδίνο, βαριέται τη ζωή, γιατί το Λονδίνο μπορεί να δώσει ό,τι η ζωή διαθέτει…
Ο Τζόνσον υπερέβαλε βέβαια  με αυτή τη κουβέντα , που είχε και έντονη ταξική χροιά, όμως αν ζούσε σήμερα θα  την επιφύλασσε  για το Παρίσι.  Έχω γνωρίσει ανθρώπους που μιζέριαζαν στο Παρίσι υπό καθεστώς σπουδών,  όμως γνώρισα κι άλλους που μίλαγαν  γι αυτό σχεδόν με συγκίνηση και με το χαϊδευτικό του («Παρισάκι»).
Αυτό το πολεοδομικό μέγεθος με αυτό τον καταιγισμό αισθητικής, πρόκειται να περάσει από ένα  τεστ ήπιας κινητικότητας, που θα προσδώσει νέα ποιότητα ζωής . Ήδη, μια περιοχή της πόλης ονόματι Defence,  αποτελεί δείγμα κυκλοφορίας που έχει πλήρως διαχωριστεί από την κίνηση πεζών, καθότι διαδραματίζεται σε άλλα επίπεδα. Η πειραματική αυτή δομή  της "χειραφέτησης των πεζών"  γενικεύεται και  στις 27 Σεπτεμβρίου καθώς οι κάτοικοι και επισκέπτες της Πόλης του Φωτός (πρώτη πόλη που φωταγωγήθηκε με ηλεκτρισμό τον 19ο αιώνα!) θα έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν τους κεντρικότερους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας άδειους από μηχανοκίνητα τροχοφόρα.
Πρόκειται για ένα «τρελό, αλλά εφικτό στοίχημα» αναφέρουν οι δημοτικές αρχές για το  γεγονός, που είναι  πρωτοφανές  στην  ιστορία του Παρισιού.
Η  δήμαρχος της πόλης Αν Ινταλγκό έχει  προαναγγείλει ότι το Παρίσι θα είναι τελείως μεταμορφωμένο εκείνη τη μέρα. «Είναι μια ευκαιρία για τους Παριζιάνους και τους τουρίστες να χαρούν την πόλη χωρίς θόρυβο, ρύπανση, άρα και χωρίς στρες», εξήγησε η δήμαρχος.
Πέρα από τις δημοτικές αρχές, πρόσκληση απευθύνει και το κίνημα  «Παρίσι χωρίς Αυτοκίνητο», καλώντας τους κατοίκους της πόλης να μάθουν στα παιδιά ποδήλατο και να τα αφήσουν ελεύθερα να ζωγραφίσουν στο πλακόστρωτο ένα μεγάλο «κουτσό».

Κατά τη διάρκεια της ημέρας, θα μπορεί κανείς να απολαύσει  πλανόδιους μουσικούς  κι ακόμη  να γευτεί λιχουδιές και να δοκιμάσει κρασί στους άδειους δρόμους.
ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΗΣ   "ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ"

Δημοσκόπε-δημοσκόπε είσαι εδώ;


Οι Δημοσκόποι έχουν κάτι  από τους  οιωνοσκόπους : Δεν μελετούν την ολότητα της εικόνας αλλά αντιπροσωπευτικά (κατά πως θεωρούν ) στοιχεία της πραγματικότητας. Οι Δημοσκόποι μας παρέχουν τριτεύουσες υπηρεσίες – όπως λόγου χάρη την πιθανολόγηση ενός εκλογικού αποτελέσματος 2 ώρες πριν την οριστική καταμέτρησή του.  Οι δημοσκόποι είναι μέρη μιας προεκλογικής βαβούρας που κάποιοι γουστάρουν όσο το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου. Εν τέλει, οι δημοσκόποι είναι ανεξέλεγκτοι όσο οι μάντεις των Δελφών – και από αυτή την άποψη μπορούν να συνεγείρουν ή να κοιμίζουν.

Κοντολογίς, οι δημοσκόποι θα μπορούσαν να στρώσουν στη δουλειά τους προορισμένους για απώλεια ή να τσιγκλίσουν τους ευρισκόμενους πολύ κοντά στην επιτυχία. Όταν οι πρώτοι ή οι δεύτεροι δεν κάνουν ό,τι εμμέσως πλην σαφώς τους υπαγορεύουν οι Δημοσκόποι, τότε αρχίζει η καταγγελία του γιαλού :  Ο οποίος και κηρύσσεται στραβός !
Εν όψει έργο του Βαγγέλη Ρίνα 

Να τι γράφει το antinews.gr επί του ζητήματος :

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Πεσιμιστές στο χώρο της μισθωτής εργασίας και των Αντιεξουσιαστών που στερούνται καλών τρόπων



5ο Micro μ Festival: Είναι ωραίο να μεγαλώνεις..



Λένε ότι τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής μας είναι αυτά που καθορίζουν την πορεία μας. 
Το 5ο Micro μ  Festival, το ξεχωριστό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους που αγαπήθηκε σφόδρα, κλείνει τα πέντε του χρόνια. 
Φέτος, παρόλο που η ημέρα διεξαγωγής του αλλάζει σε Σάββατο και το δίκτυο των πόλεων του αυξάνεται σημαντικά, οι βασικές σταθερές που το καθιέρωσαν στη συνείδηση μας παραμένουν ίδιες.
Στις 3 Οκτωβρίου 2015, τη μοναδική ημέρα διεξαγωγής του Micro μ, οι δεκαπέντε ταινίες του  διαγωνίζονται ταυτόχρονα ανά την Ελλάδα για την ψήφο του κοινού. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Χανιά, Ρόδος, Πτολεμαΐδα, Βέροια, Ξάνθη, Κέρκυρα και Παρίσι δίνουν ραντεβού και για μια στιγμή γίνονται μια πόλη, ένα μεγάλο σινεμά.
Κι η γιορτή συνεχίζεται. 
Γιατί είναι ωραίο να μεγαλώνεις.

Οι 15 ταινίες του 5ου Micro μ Festival που θα διεκδικήσουν το έπαθλο αξίας 1,500 ευρώ, ευγενική προσφορά της RGB Studios, είναι: