Οι μπουάτ πέθαναν, πριν λίγες ημέρες και ο Γιάννης Αργύρης

Μόλις σήμερα, έμαθα το θάνατο του Γιάννη Αργύρη. Το μικροσκοπικό  «μουσικό κουτί του» (boite)  ήταν στον ίδιο δρόμο με αυτό της Αρλέτας και του  Ζωγράφου. Ήταν η οδός Θόλου , της οποίας το όνομα πάντοτε ηχούσε μυστηριακά στο κεφάλι μου. Στην προέκταση της Θόλου ολοκληρώθηκε το Παλαιό Πανεπιστήμιο, που έστεκε σαν ρημάδι για πάρα πολλά χρόνια. Ενδιάμεσα – μεταξύ της μπουάτ του Αργύρη («Εσπερίδες») και του Παλαιού Πανεπιστήμιου, ήταν ένα στοιχειώδες φαγάδικο, του Βάλτερ- αγνώστων λοιπών στοιχείων. Εκεί είχα γνωρίσει και ένα «ποέτα» της εποχής, τον Δημήτρη τον Ιατρόπουλο,  που στη συνέχεια τον ξανασυνάντησα ώριμο σε κάτι αμφίβολης ποιότητας τηλεοπτικά κανάλια, να αποφαίνεται επί διαφόρων «επιστητών» . Πάντως τα ποιήματά του υπηρετούσαν καθάριες ποιητικές ιδέες (σε αντίθεση με αυτές του «νέου κύματος») και μου άρεσαν. http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/01/blog-post.html

Απο το στέκι του Αργύρη  στην Πλάκα είχαν περάσει πολλοί.
Η Μαρία Φαραντούρη, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Σάκης Μπουλάς.  Ο Αργύρης κράτησε τη σημαία του «Νέου Κύματος» που τελικά πάλιωσε  πολύ πιο πριν ο ίδιος κλείσει τις «Εσπερίδες» το 2004.

Τα τραγούδια του  αγαπήθηκαν από ένα κοινό που έστεκε  ανάμεσα στο ρεμπέτικο, την ελαφρολαϊκή μελωδία και τη ροκιά, έχοντας μια ενδότερη ποιητική διάθεση. Από το Left.gr  μαθαίνω ότι αγαπημένα και ευαίσθητα ακούσματα όπως το  «Πάει κι αυτή η Κυριακή», «Κάποιος γιορτάζει», «Μην κουραστείς να μ' αγαπάς» συμπεριλαμβάνονταν στην πρωτότυπη δημιουργικότητά του.

Σε μια κουβέντα του με τον αείμνηστο Πάνο Γεραμάνη («Η ζωή μου ένα τραγούδι», εκδ. Καστανιώτης»), ο Αργύρης μνημόνευσε τα εξής: «Έδωσα πραγματικές μάχες με το εμπορικό κατεστημένο της μουσικής και με τον λαϊκισμό για να περάσει η αντίληψη των μπουάτ στις αρχές του '60».

Η μπουάτ  αποτελούσε το πεδίο για μια μουσική δωματίου, ένα κοντσέρτο λιλιπούτειας κλίμακας και σχεδόν προσωπικής σχέσης δημιουργού και υποδοχέα της δημιουργίας, στην οποία έπρεπε να τηρείται θρησκευτική σιγή. Στην «Οδό Θόλου» έτυχε να πέσω σε επεισόδιο μεταξύ Αρλέτας και ακροατή, όπου η πρώτη υπέδειξε στον δεύτερο να φύγει από την αίθουσα γιατί σιγοψιθύριζε …